جمهوري اسلامي ايران با تکيه بر اصول و مباني خويش همواره مذاکره و رابطه با آمريکا را مشروط به شرط‌هايي اساسي دانسته است. تحقق اين شرط‌ها مي‌تواند راه مذاکره و رابطه را فراهم کند و عدم تحقق آنها راهي براي مذاکره و رابطه نمي‌گذارد.

اما آنهايي که خواب آمريکا را مي‌بينند و تصور مي‌کنند که امور عالم در دست آمريکايي‌هاست، چاره‌اي نيست مگر اين که دعا کنيم خدا بيدارشان کند.
بر خلاف تصور بسياري، جمهوري اسلامي ايران از ابتدا در برابر آمريکا موضعي اصولي و مبنايي داشته است. يران در اين موضع‌گيري جو زده و نااگاهانه عمل نکرده است و همواره منافع و اصول خويش را در نظر داشته است. از ابتداي انقلاب نيز با وجود اين که آمريکا در حمايت از رژيم سفاک شاهنشاهي جنايات فراواني کرده بود اين امام خميني رحمت الله عليه نبود که رابطه با آمريکا را قطع کرد بلکه اين آمريکايي‌ها بودند که دست به قطع روابط و تحريم‌هايي عليه ايران زدند.

در طول دوران حيات امام نيز مساله به همين منوال بود. امام هرگز نفرمودند که مذاکره يا رابطه با آمريکا حرام مطلق است و نبايد انجام شود، بلکه همواره اين رابطه را منوط به شرايطي مي‌فرمودند و اين شرايط را صريح و بدون رودربايستي بيان مي‌کردند و می فرمودند : «مادامي كه آمريكا اين طور است و آفريقاي جنوبي آن طور عمل مي‌كند واسرائيل هست، ما با آنها نمي‌توانيم زندگي بكنيم»

 

پس اين تصور خام که کليد حل مشکلات کشور در خارج است را بايد رها کرد. مذاکره و رابطه با آمريکا با رعايت شرايط آن شايد بتواند گامي در جهت حل مشکلات باشد و از سوي ديگر هم اگر در رعايت شرايط کوتاهي شود مي‌تواند گامي در جهت افزودن به مشکلات باشد.